Kindermishandeling, sluit je ogen er niet voor

Kindermishandeling beïnvloedt de levens van velen. Van de ouders van de slachtoffers. Van de partners en de kinderen van de daders. Van de ouders van de daders. Van de toekomstige partners en kinderen van de slachtoffers. Maar vooral, het leven van de slachtoffers zelf, die nooit kunnen vergeten, maar wel de rest van hun bestaan moeten leren leven met de mishandeling.

Herkennen van kindermishandeling

Het herkennen van de signalen van kindermishandeling is niet altijd gemakkelijk. Zelfs als je met kinderen werkt of als je veel afweet van kindermishandeling is het niet altijd even gemakkelijk om de signalen te herkennen. Uiteraard zijn er signalen die iedereen kan herkennen.

• Het kind is tot laat in de avond nog buiten
• Het kind heeft regelmatig pijn, blauwe plekken en/of verwondingen
• Het kind is ondervoed
• Het kind loopt in niet passende of vuile kleding

Andere kenmerken van kindermishandeling zijn vaak niet zo duidelijk op te merken. Dit is vaak het geval wanneer de kenmerken niet lichamelijk, maar van psychische aard zijn. Zoals het gedrag van de kinderen.

• Het kind wil niet naar huis en speelt liever bij vriendjes of buiten
• Het kind heeft moeite om zich om te kleden met gymles
• Het kind wil geen lichamelijk contact
• Het kind zich stelt zich wantrouwend op
• Het kind gaat ineens weer duimzuigen of bedplassen
• Het kind heeft vaak buikpijn, zonder aanwijsbare redenen
• Het kind heeft eet- en/of slaapstoornissen
• Het kind vertoont plotseling duidelijke veranderingen in het gedrag

Hoe meer van deze signalen een kind vertoont, hoe groter de kans dat er kindermishandeling in het spel is. Toch zijn er ook kinderen aan wie je nauwelijks kunt merken dat er sprake is van mishandeling. Of kinderen die een aantal kenmerken vertonen zonder dat er sprake is van mishandeling. Wees dus altijd alert en heel zeker van je zaak, voordat je begint te beschuldigen. Wanneer de beschuldiging eenmaal is geuit, zal het balletje gaan rollen, met alle gevolgen van dien. Het is een goede zaak als iedereen die kinderen in zijn/haar omgeving heeft alert is, maar op een valse beschuldiging zit niemand te wachten. Ook het eventuele slachtoffertje zelf is daar niet bij gebaat.

Wat te doen bij een vermoeden van kindermishandeling in je omgeving?

Al heb je slechts een vermoeden, praat er dan over. Je hoeft niet meteen iemand te gaan beschuldigen, maar uit gewoon je bezorgdheid over een kind. Dat is niet alleen je recht maar zelfs je plicht!

Met wie kun je erover praten?

• De school
• Een vertrouwenspersoon
• De huisarts
• Familie of buren
• De ouders
• Het kind zelf
• Bel naar het AMK (Advies- en Meldpunt Kindermishandeling) voor advies (dit kan anoniem) 0900-1231230

Vaak durven mensen niet in te grijpen omdat ze bang zijn dat een kind meteen uit huis wordt geplaatst. Of dat ze ten onrechte kindermishandeling vermoeden. Wanneer er echter ook maar het geringste vermoeden is van mishandeling, onderneem dan actie. Praat erover zodat je meer inzicht krijgt, je hoeft alleen maar je vermoeden te uitten. Daardoor krijg je meer duidelijkheid over de situatie. Als er bij de buren herhaaldelijk gegild wordt dan is dat een duidelijke zaak en bel je de politie net zolang tot er iets gebeurd. Maar ook bij een vermoeden kun je instanties bellen.

Wie kun je bellen?

• Bel de politie 0900-8844
• Bel het steunpunt Huiselijk Geweld voor advies of een melding 0900-1262626
• Bij acuut gevaar bel je 112

Ga niet af zitten wachten tot iemand anders er iets aan doet, maar doe er zelf iets aan. Sluit je ogen en oren niet voor de ellende van een kind, maar probeer de ellende te verhelpen.